Ik ben zeven jaar oud en zit bij oma op schoot. Oma heeft
een toverbuis…. Als ik door de buis kijk, zie ik de mooiste kleuren en
prachtigste patronen. Maar nu komt het, als ik met de buis schud, ontstaat de
magie. Ik mag opnieuw door de buis kijken en nu is het nog mooier, andere
kleuren, nieuwe patronen. Ik geniet van al die pracht. Dan schud ik weer…. Het
ritueel kan zich eindeloos herhalen, ik krijg er geen genoeg van. “Mooi hè
oma”, hoor ik mijzelf zeggen……
Een enkel keertje gebeurt het dat niet alle kraaltjes op
de goede plek vallen. Het beeld klopt dan even niet. Er is een stukje leeg…
even lijkt de magie te zijn verdwenen. Snel schud ik weer en gelukkig, het
volgende beeld is weer prachtig.
Kent u hem nog? De caleidoscoop? Als ik de betekenis
opzoek in het woordenboek vind ik:
Caleidoscoop, zelfstandig
naamwoord, kijker die daarin gelegde voorwerpjes veelvoudig weerspiegelt en zo
telkens wisselende figuren vertoont. Als ik
kijk naar de oorsprong van het woord, vind ik dit:
Het
woord "caleidoscoop" komt van het
Grieks. kalos,
"mooi" en eidos, "vorm, gestalte" en skopeο,
"kijken". In het woord caleidoscoop zitten dus de volgende woorden: Mooi,
vorm of gestalte en kijken. Als we de betekenis van het woordenboek naast de
etymologie leggen, zou je kunnen zeggen. Het is een vorm of gestalte bestaande
uit veel voorwerpjes, waar je naar kijkt en wat mooi is, maar steeds wisselt.
Ecologische
pedagogiek is voor mij precies dat. Kijken naar het kind, maar in onderlinge
verbondenheid met alles om hem heen. De ecologisch pedagoog gaat op zoek naar
het verhaal van het kind. Dit is een meerstemmig en meervoudig verhaal. Want
het verhaal wordt geschreven vanuit allerlei verschillende perspectieven. Het
is een verhaal van het kind in relatie tot zijn ouders, andere familieleden,
vrienden, sport, school, hulpverleners, noem maar op. Al die verschillende
relaties maken stuk voor stuk een mooi eigen gekleurd patroon. Maar niet alleen
de mensen om het kind heen spelen een rol. Ook de verhouding tot de natuur, de
media, de kunst, de totale samenleving is van belang.
De
ecologisch pedagoog verzamelt al deze verhalen. Steeds als hij denkt iets te
hebben gevonden, wordt er geschud en ontdekt hij weer een nieuw prachtig beeld.
De ecologisch pedagoog trekt niet te snel conclusies, gaat niet op zoek naar
methoden of theorieën die het gedrag van het kind verklaren. Hij gaat ervan uit dat er geen probleem is
met een kind, maar met een kind in relatie tot….
De pedagoog ontdekt door al de verschillende verhalen, dat wat in de éne
situatie wellicht een probleem lijkt, in de andere juist een kracht is. Vanuit
die kracht zal hij proberen het kind te ondersteunen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten